Σχετικά με περιβόητη λίστα των επίορκων που δημοσιεύθηκε,
σύμφωνα με την οποία συμπεριλαμβάνονται
και 23 υπάλληλοι της πρώην Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ηλείας θα πρέπει να διευκρινιστούν τα εξής:
1. Ο συγκεκριμένος
αριθμός αναφέρεται σε περιπτώσεις για τις οποίες έχει ασκηθεί ποινική δίωξη και
όχι σε αριθμό υπαλλήλων, που σημαίνει ότι σε
κάποιο υπάλληλο μπορεί να έχει ασκηθεί ποινική δίωξη δύο και τρεις φορές, φαινόμενο
συχνό για θέσεις ευθύνης σε καίριους τομείς . Άρα ο αριθμός των υπαλλήλων είναι
μικρότερος. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι σε αυτές τις περιπτώσεις
συμπεριλαμβάνονται και υποθέσεις όπου ασκήθηκε ποινική δίωξη αλλά οι συνάδελφοι
δικαιώθηκαν στα ελληνικά δικαστήρια. Τέλος θα πρέπει να σημειωθεί ότι μέχρι και
σήμερα δεν έχει καταδικαστεί συνάδελφός μας, χωρίς αυτό να αποκλείεται να
συμβεί στο μέλλον.
2. Ο χαρακτηρισμός
«ΕΠΙΟΡΚΟΣ» είναι άδικος και προσβλητικός και μάλιστα στην σημερινή περίοδο του
τηλεοπτικού κανιβαλισμού τουλάχιστον ύποπτος. Επίορκος είναι αυτός που έχει
παραβεί τον όρκο του και όχι αυτός που απλά κατηγορείται. Το τεκμήριο της
αθωότητας μέχρι την έκδοση των δικαστικών αποφάσεων, βασικό χαρακτηριστικό της
Δημοκρατίας, θα πρέπει να είναι αποδεκτό
ακόμα και για τους δημόσιους υπαλλήλους.
3. Ο οργανωμένος εκφοβισμός των δημοσίων υπαλλήλων που
οδηγείται στα όρια της παράνοιας θα έχει ως
βασικό αποτέλεσμα την αποφυγή της ανάληψης ευθυνών από τους υπαλλήλους
και τον εγκλεισμό τους στο άθλιο και περιχαρακωμένο γραφειοκρατικό λαβύρινθο
που έχει αναπτύξει το πολιτικό σύστημα αυτής της χώρας. Θύμα και πάλι θα είναι
ο πολίτης.
4. Η παραβατικότητα των υπαλλήλων και η διαφθορά είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο. Όποιος
ισχυρισθεί το αντίθετο προφανώς δεν έχει αντίληψη της πραγματικότητας. Δεν
είναι όμως μόνο ελληνικό φαινόμενο. Ελληνικό φαινόμενο ενδεχομένως είναι ο
χρόνος εκδίκασης αυτών των φαινομένων και η ομηρεία των συναδέλφων.
5. Ο λαϊκισμός δυστυχώς είναι χαρακτηριστικό που διακρίνει
το πολιτικό μας προσωπικό. Αλλά θα πρέπει να υπάρχει και ένα όριο. Δεν είναι
σωστό στην λογική της τριμερής κυβερνητικής πολιτικής κατασυκοφάντησης του
ρόλου του δημοσίου υπαλλήλου, να
υπάρχουν γενικεύσεις σε ζητήματα ήθους και αξιοπρέπειας που θίγουν ανθρώπους
οικογένειες και διαδρομές. Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι τα πραγματικά σοβαρά
περιστατικά παραβατικότητας, εκείνα δηλαδή που χρήζουν άμεσης εκδίκασης και
επιβολής ακόμα και της αυστηρότερης των ποινών (απόλυση), να εξισώνονται με
ήσσονος σημασίας ζητήματα, τα οποία μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις
συνδέονται με αυθαίρετες, αναιτιολόγητες και αναπόδεικτες παραπομπές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου